Bakfiets

André Piket is een tevreden mens:

Het mooiste aan dit werk is de vrijheid, lekker in de buitenlucht. Ik kan niet binnen werken. Onder een baas werken lukte ook niet. Ik begin en stop wanneer ik wil, maak een praat- je wanneer ik wil en doe de dingen op mijn eigen manier. Heerlijk!´ Hij doet veel in onze wijk. Zo kom je hem en zijn mensen iedere week tegen op de Burggravenlaan, waar ze portieken schoonmaken. ´Hoe je ziet dat we er zijn? Dan zie je een van onze bakfietsen op de stoep staan. Daar zit alles in: stofzuiger, emmers, dweilen, bezems, schoonmaakmiddelen enzo- voort. Je komt er echt mee bij mensen voor de deur, op de stoep. Geen parkeerproblemen dus! Bovendien is het milieuvriendelijk en de mensen vinden zo’n ding ook leuk.´moeten toch ook wat?´ Niet iedere zwerver of “junk” is een crimineel aldus André: ´Vergis je niet: het kan de beste overkomen, dat je pech op pech stapelt en in schulden raakt waar je niet meer uitkomt. Daar heb ik echt veel begrip voor, ik veroordeel niemand.´

Veiligheid

Glazenwasser wordt statistisch gezien als een van de gevaarlijkste beroepen, vergelijkbaar met het werk van militairen in oorlogsgebied. Gebeuren er nooit nare ongelukken op die steile ladders? André:´Gelukkig niet! Tegen mijn mensen zeg ik altijd: denk om jezelf, zorg dat je veilig werkt. Ze dragen fluoresce- rende veiligheidshesjes waardoor ze opvallen als ze in de schemering even de straat op moeten. En ze hebben veiligheidsgordels om als ze
op de hoogwerker of de ladder bezig zijn.´ Al zijn mensen zijn via het be- drijf verzekerd, dat is goed geregeld. Maar voor hemzelf is een arbeidson- geschiktheidsverzekering erg duur.´Niet te betalen – haha, dus ben ik gewoon maar heel voorzichtig.´

Concullega’s

Het is typisch een standpunt van André Piket: leven en laten leven. Zo gaat hij ook om met concullega’s. ´De glazenwassers in deze wijk hebben de straten onderling verdeeld. Regel één is: je neemt geen klanten aan in de straat van een ander. Zo houden we het vredig en heeft iedereen een boterham. We respecteren elkaar en dat gaat goed.´Het bedrijf loopt uitstekend en is ook actief in buurgemeenten als Leiderdorp, Rijnsburg, Voorschoten, Sassenheim, Zoetermeer, Katwijk,Alphen a/d Rijn. Als we het over ‘zijn’ succesvolle bedrijf hebben, corrigeert André: ´Het is niet ‘mijn’ bedrijf. Het is een ‘wij’-bedrijf, we doen het samen: mijn vrouw en ik en vijf vaste werknemers.´ Beroepseer staat hoog in het vaandel: ´Niet lullen maar poetsen, goed werk afleveren. We doen alsof het ons eigen huis is dat we schoonmaken. We zijn pas tevre- den als we blije gezichten zien.

Beroepsgeheim

Over gekke of pikante gebeurtenissen wil hij absoluut niet uit de school klappen: ´Wij hebben een zelfopgelegd beroepsgeheim en vertellen nooit over wat we zien, horen of meemaken. Daar houd ik me aan, ook nu!´ Eén anekdote uit het verleden kan nog net: ´Jaren geleden hadden we in Oegstgeest bij een dementerend oud vrouwtje schoongemaakt. Kort daarop werd ik gebeld door de politie. Er was goud gestolen bij deze vrouw en of wij daar iets van wisten. Nou dan zak je door de grond. Natuurlijk wisten we daar niets van. Later bleek dat deze dame in verwarde toestand het goud zelf verkeerd had weggelegd. Dat liep met een sisser af. Maar het blijft je voor altijd bij.´